کیت بیوشیمی اوره دلتا درمان (آدیت) UREA delta darman (Audit) 250 ml

اوره محصول نهایی نیتروژن دار کاتابولیسم پروتئین است. اندازه گیری اوره برای مواردی مانند، سنجش کلی عملکرد کلیه و سرعت تصفیه گلومرولی (GFR)، تشخیص افتراقی اورمی قبل کلیوی، کلیوی و بعد از کلیوی از یکدیگر به همراه تست کراتینین انجام می شود.

اندازه گیری اوره یک آزمایش متداول برای ارزیابی عملکرد کلیه است. همچنین می تواند به عنوان بخشی از یک غربالگری معمولی سلامتی استفاده شود. سلول ها در اثر نکروز و مرگ سلولی برنامه ریزی شده و فرایندی تحت عنوان آپوپتوز از بین می روند و اجزاء مولکولی آنها متابولیزه می شوند. بیشتر پروتئین بدن و در نتیجه اسیدهای آمینه، در عضلات اسکلتی قرار دارند.

• کاربرد بالینی :

اندازه گیری اوره برای مواردی مانند، سنجش کلی عملکرد کلیه و سرعت تصفیه گلومرولی (GFR)، تشخیص افتراقی اورمی قبل کلیوی، کلیوی و بعد از کلیوی از یکدیگر به همراه تست کراتینین انجام می شود.

آمونیاک تولید شده در واکنش های دِآمیناسیون سمی بوده و باید به طریقی دفع شود. تشکیل اوره در کبد یکی از این راه ها است. گلوتامین ناقل آمونیاک در خون بوده و غلظت آن از سایر اسیدهای آمینه در خون بیشتر است. این اسید آمینه در کبد تحت اثرآنزیم گلوتامیناز به گلوتامیک اسید و آمونیاک تبدیل شده وآمونیاک تولیدی، وارد سیکل اوره شده و با ورود به خون و سپس ادرار دفع می گردد. در سیکل اوره 4 اسید آمینه شامل آرژنین، آسپارتات، اورنی تین، سیترولین شرکت می کنند. واکنش های این سیکل در میتوکندری و سیتوپلاسم سلول های کبدی انجام می شود.

در پستاندارانی که در خشکی زندگی می کنند، چرخه اوره مکانیسم انتخابی برای دفع نیتروژن است. به نیتروژن اوره BUN اطلاق می شود که ممکن است به دلیل نارسایی قلبی، سوختگی های شدید، دِهیدراتاسیون و انسداد جریان ادراری و مصرف پروتئین اضافی، افزایش پیدا کند. اندازه گیری اوره قبل از تجویز دامنه وسیعی از داروها (آلوپورینول، ایندومتاسین، دیورتیک های تیازیدی، تتراسیکلین ها) که پتانسیل آسیب کلیوی دارند، برای ارزیابی عملکرد کلیه کاربرد دارد.

مقادیر اوره در خانم ها پایین تر از آقایان می باشد. در برخی موارد این آزمایش جهت بررسی عملکرد کبد نیز انجام می شود. عواملی مانند کم آبی بدن، انفارکتوس میوکارد، خونریزی مجاری گوارشی، نکروز توبولی، انسداد به علت سنگ، تومورها، سرطان پروستات و مثانه و همچنین مواردی مانند کاهش وزن، نکروز حاد توبولی، نارسایی کلیه و داروهای نفروتوکسیک باعث افزایش سطح اوره خون می شوند.

همچنین مواردی مانند نارسایی کبدی، پرآبی بدن به علت سندرم ترشح نامناسب هورمون ضد ادراری (SIADH) به دلیل ترشح زیاد ADH توسط غده هیپوفیز خلفی ترشح می شود، سوء تغذیه و سوء جذب سندرم نفروتی و بارداری باعث کاهش اوره خون می شوند.

• عوامل مداخله گر:

داروهایی مانند آلوپورینول، آمینوگلیکوزیدها، سفالوسپورین‌ها، سیس پلاتین، متیل دوپا و متوتروکسات، گوانیدین باعث افزایش سطح اوره خون می شوند همچنین داروهایی مانند استرپتومایسین و کلرامفنیکل باعث کاهش مقدار اوره خون می شوند.