محیط سیمون سیترات آگار زیست رویش Zist Royesh Simmons Citrate Agar 16x100mm

محیط سیمون سیترات آگار برای تمایز باکتری های گرم منفی انتروباکتریاسه در آزمایشگاه به کار می رود. این تست بر پایه استفاده از سیترات به عنوان تنها منبع کربن استفاده می شود.

از این محیط به ویژه برای تشخیص گاماپروتئوباکتری ها از خانواده انتروباکتریاسه یا حتی بین گونه هایی از همان جنس نیز استفاده می شود. به عنوان مثال، سالمونلا انتریتیدیس یک نتیجه مثبت (آبی) روی آگار سیمونز ایجاد می‌کند و بنابراین از سایر گونه‌های سالمونلا مانند سالمونلا تیفی، سالمونلا پولوروم و سالمونلا گالیناروم متمایز می‌شود که نتیجه منفی (سبز) خواهد داشت.

تست مصرف سیترات، به بررسی توانایی عده ای از باکتری ها در مصرف سدیم سیترات به عنوان تنها منبع کربن و نمک آمونیوم به عنوان تنها منبع نیتروژن جهت رشد خود به کار می رود.

این باکتری ها قادرند محیط سیمون را که حاوی معرف برم تیمول بلو است را به رنگ آبی تبدیل کنند.

آمونیوم دی هیدروژن فسفات تنها منبع ازت این محیط است. دی پتاسیم فسفات به عنوان یک بافر، سدیم کلراید برای حفظ تعادل اسمزی محیط و سدیم سیترات تنها منبع کربن در این محیط است. سولفات منیزیم نیز یکی از فاکتورهای مختلف واکنش های متابولیکی است.

یکی از کاربردهای متداول آگار سیمونز نظارت بر غذا یا آب از نظر آلودگی مدفوع است که با وجود کلیفرم های مدفوعی در راسته انتروباکترال ها مانند E. coli مشخص می شود. در یک نمونه، E. coli، که دارای سیترات منفی است، از کلیفرم های غیر مدفوعی و سیترات مثبت که اغلب در آب، خاک و گیاهان با استفاده از آگار سیمونز یافت می شوند، قابل تشخیص است. علاوه بر این، آگار سیمونز معمولاً به عنوان بخشی از آزمایشات IMViC برای شناسایی کلیفرم ها استفاده می شود.

روش انجام آزمایش روی محیط سیترات

روش کار برای انجام تست سیترات بدین صورت است که باکتری را بر روی محیط سیمون سیترات به صورت شیبدار در داخل لوله کشت دهید. برای مدت ۲۴ ساعت در ۳۷°C انکوبه کنید. در صورتی که رنگ سبز اولیه به رنگ آبی پررنگ تبدیل شود، واکنش مثبت است (مانند کلبسیلا).

رنگ سبز نشانه منفی بودن واکنش است. واکنش قلیایی به علت تولید استات و سایر کربنات های قلیایی است که می تواند رنگ معرف بروموتیمول بلو را از سبز به آبی پررنگ تغییر دهد.
کنترل مثبت: کلبسیلا پنومونیه

کنترل منفی: اشرشیاکلی