محیط بایل اسکولین آگار زیست رویش Zist Royesh Bile Esculine Agar (BEA) 6cm

محیط بایل اسکولین آگار، (مخفف آن BEA agar ) یک محیط افتراقی، برای جداسازی و شناسایی احتمالی استرپتوکوک گروه D به کار می رود.

همه اعضای خانواده انتروباکتریاسه نیز روی این محیط رشد خواهند کرد، اما فقط برخی از آنها می توانند اسکولین را به 6,7dihydroxycoumarin هیدرولیز کنند، که با آهن واکنش می دهد و باعث سیاه شدن محیط می شود.

در این محیط Oxgall (صفرا) یک عامل بازدارنده است و سیترات فریک، شاخص است.

توانایی هیدرولیز اسکولین در حضور صفرا از ویژگی های استرپتوکوک های گروه D و انتروکوک است. فکلام و مودی در سال 1970 گفتند که استفاده از آزمایش اسکولین صفرا یک روش مطمئن برای شناسایی گروه های مختلف باکتری است.

همچنین این محیط کشت برای تشخیص کلبسیلا، انتروباکتریاسه، سراشیا و انتروباکتر از سایر گونه های انتروباکتریاسه براساس هیدرولیز اسکولین کمک می کند. در عین حال، آزمایش های دیگری مثل تحمل نمک برای شناسایی انتروکوک ها انجام می شود. محیط بایل اسکولین آگار جامد است و در لوله به صورت شیب دار و یا داخل پلیت ریخته می شود.

کاربرد محیط کشت BEA :

• به عنوان یک واسطه افتراقی در جداسازی و شناسایی احتمالی انتروکوک و استرپتوکوک گروه D
• برای شناسایی ارگانیسم جدا شده همراه با سایر آزمایشات بیوشیمیایی
• برای شناسایی احتمالی Enterobacter ، Klebsiella spp. و Serratia spp. ، در میان انتروباکتریاسه ها
• برای جداسازی و شناسایی یرسینیا انتروکولیتیکا از مواد غذایی و خوراک دام

ترکیبات :

•  هضم پپتیک بافت حیوانی ( peptic digest of animal tissue)
• عصاره گاو
• اسکولین
• نمک های صفراوی
• فریک سیترات
• آگار

هضم پپتیک بافت حیوانی و عصاره گاو کربن، نیتروژن و فاکتورهای رشد لازم  را فراهم می کند. نمک های صفراوی از رشد باکتری های گرم مثبت جلوگیری می کنند.

نمک های صفراوی ماده انتخابی است؛ این محیط حاوی اسکولین، فریک سیترات برای تهیه یون های فریک و اکسیبل برای مهار رشد دیگر باکتری های گرم مثبت و دیگر گونه های استرپتوکوک ها غیر از گروه D است. بنابراین وجود صفرا و هیدرولیز اسکولین زمینه شناسایی استرپتوکوک های گروه D را تامین می کند.