سوش باکتری پروتئوس میرابیلیس زیست رویش Zist royesh Proteus mirabilis ATCC43071

سوش باکتری پروتئوس میرابیلیس

سوش میکروبی لیوفیلیزه یکی از مناسب ترین روش های نگهداری باکتری ها برای مدت زمان طولانی می باشد. طبق استاندارد های ملی و معتبر، استفاده از سوش های استاندارد باکتری ها جهت انجام ازمون های کنترل کیفی در آزمایشگاه های میکروبیولوژیک الزامی می باشد.

پروتئوس میرابیلیس یک باکتری گرم منفی، بی هوازی اختیاری و میله ای شکل است. دارای تحرک swarming و فعالیت اوره آز می باشد. P. mirabilis عامل 90 درصد عفونت های پروتئوس در انسان است. به طور گسترده در خاک و آب پراکنده است. Proteus mirabilis می تواند با استفاده از نوعی تحرک گروهی به نام swarming در سطح محیط کشت مهاجرت کند. Proteus mirabilis اغلب با عفونت های دستگاه ادراری همراه است.

تشخیص
نمونه قلیایی ادرار نشانه احتمالی P. mirabilis است. در آزمایشگاه به دلیل حرکت swarming مشخص و ناتوانی در متابولیسم لاکتوز (مثلاً در یک صفحه MacConkey آگار) تشخیص داده می شود. همچنین P. mirabilis بوی ماهی بسیار مشخصی تولید می کند.

بیماری
این باکتری میله ای شکل توانایی تولید سطوح بالایی اوره آز را دارد که اوره را به آمونیاک (NH3) هیدرولیز می کند، بنابراین ادرار را قلیایی تر می کند. افزایش طولانی مدت ادرار قلیایی می تواند منجر به تشکیل کریستال های struvite، کربنات کلسیم و/یا آپاتیت شود که می تواند منجر به سنگ کلیه struvite شود. درمان تاخیری یا غیربهینه اغلب به این سنگ‌های کلیه اجازه می‌دهد تا به‌عنوان nidus برای رشد P. mirabilis عمل کرده و علی‌رغم درمان آنتی‌بیوتیکی باعث عفونت‌های مکرر شوند. اگر سنگ ها به اندازه کافی بزرگ شوند می توانند باعث انسداد و نارسایی کلیه شوند. گونه‌های پروتئوس همچنین می‌توانند باعث عفونت زخم، سپسیس و ذات‌الریه، بیشتر در بیماران بستری در بیمارستان شوند.

سویه کنترل یا استاندارد میکروارگانیسمی است که برای ارزیابی عملکرد میکروبی محیط کشت استفاده می شود. سویه مرجع میکروارگانیسمی است که حداقل تا سطح جنس و گونه شناسایی شده و بر اساس ویژگی ها و ترجیحا منشا آن فهرست بندی و تعریف شده است.

سویه کنترل را با ( ATCC ( American type culture collection و چند عدد نامگذاری می کنند.

ارگانیسم های مورد استفاده برای اهداف کنترل کیفی می توانند از سویه های National collection و یا Wild strain (سویه های وحشی ) باشند. سویه های وحشی از نمونه های بیمار به دست می آیند و مختص همان آزمایشگاه می باشند.

بهترين روشهاي نگهداري طولاني مدت سویه های میکروبی شامل ليوفيليزاسيون (Freeze drying) و نگهداري در دماي -٧٠درجه سانتيگراد يا پايين تر ( در ديپ فريز يا در نيتروژن مايع ) ميباشد. 

ویال های لیوفیلیزه باید در دمای 2-8 درجه سانتی گراد و در یخچال نگهداری شود . افزایش دمای محیط قبل از استفاده و شرایط بد نگهداری سویه های میکروبی لیوفیلیزه قدرت رشد میکروارگانیسم را کاهش می دهد.

توجه : در صـورت آلـوده شـدن سـطوح و وسـایل بـه سوسپانسـیون میکروبـی ، بـا یــک محلـول باکتریســیدال مثـل ایزوپروپیــل الکـل ، 70%-90 فنـل ، %1-2 ترکیبــات آمونیــوم چهار ظرفیتی یا هیپوکلریت سدیم (سفید کننده خانگی به نسبت 1:10با آب رقیق شود) آنها را ضد عفونی کنید.