سوش باکتری شیگلا سونئی زیست رویش Zist royesh Shigella sonnei ATCC9290

شیگلاها، باسیل‌های گرم منفی و غیر متحرکی هستند که قرابت نزدیکی با اشرشیا کولی و سالمونلا دارند. شیگلا فقط در انسان و نخستی سانان بیماریزا است اما در سایر جانوران بیماریزا نیست. شیگلا موجب اسهال خونی (دیسانتری) می‌شود. باکتری اولین بار توسط میکروب‌شناس ژاپنی به نام کیوشی شیگا در سال ۱۸۹۸ کشف شد. مطالعات فیلوژنتیکی نشان می‌دهد که شیگلا، زیرگونه‌ای از اشرشیا کولی است. پس از تهاجم به روده، باکتری در سلول‌های روده تکثیر پیدا می‌کند و موجب آسیب به بافت روده می‌شود.

شیگلا به ۴ سروگروه طبقه‌بندی می‌شود :

سروگروه A (شیگلا دیسانتری) شامل ۱۲ سروتیپ

سروگروه B (شیگلا فلکسنری) شامل ۶ سروتیپ

سروگروه C (شیگلا بوئیدی) شامل ۱۸ سروتیپ

سروگروه D (شیگلا سونئی) شامل ۱ سروتیپ

شیگلا سونئی گونه ای از شیگلا است. همراه با Shigella flexneri مسئول 90 درصد موارد شیگلوزیس است. Shigella sonnei به خاطر باکتری شناس دانمارکی کارل اولاف سون نامگذاری شده است. این یک باکتری گرم منفی، میله ای شکل، غیر متحرک و غیر اسپورساز است.

افراد آلوده به این باکتری، آن را در مدفوع خود رها می کنند و در نتیجه امکان سرایت از طریق غذا یا آب یا تماس مستقیم با فرد از طریق دهان ایجاد می شود. داشتن شرایط زندگی نامناسب یا آب یا غذای آلوده به ابتلا به این بیماری کمک می کند.

افراد در معرض خطر
نوزادان و کودکان نوپا، سالمندان و افرادی که با بیماری های مزمن زندگی می کنند، همگی در معرض شدیدترین علائم بیماری S. sonnei هستند. شیگلوزیس معمولاً توسط افراد مبتلا به بیماری HIV پیشرفته مبتلا می شوند. شیگلوز ممکن است به جریان خون حمله کند و باعث باکتریمی در افراد با سیستم ایمنی ضعیف شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

سویه کنترل یا استاندارد میکروارگانیسمی است که برای ارزیابی عملکرد میکروبی محیط کشت استفاده می شود. سویه مرجع میکروارگانیسمی است که حداقل تا سطح جنس و گونه شناسایی شده و بر اساس ویژگی ها و ترجیحا منشا آن فهرست بندی و تعریف شده است.

سویه کنترل را با ( ATCC ( American type culture collection و چند عدد نامگذاری می کنند.

ارگانیسم های مورد استفاده برای اهداف کنترل کیفی می توانند از سویه های National collection و یا Wild strain (سویه های وحشی ) باشند. سویه های وحشی از نمونه های بیمار به دست می آیند و مختص همان آزمایشگاه می باشند.

بهترين روشهاي نگهداري طولاني مدت سویه های میکروبی شامل ليوفيليزاسيون (Freeze drying) و نگهداري در دماي -٧٠درجه سانتيگراد يا پايين تر ( در ديپ فريز يا در نيتروژن مايع ) ميباشد. 

ویال های لیوفیلیزه باید در دمای 2-8 درجه سانتی گراد و در یخچال نگهداری شود . افزایش دمای محیط قبل از استفاده و شرایط بد نگهداری سویه های میکروبی لیوفیلیزه قدرت رشد میکروارگانیسم را کاهش می دهد.

توجه : در صـورت آلـوده شـدن سـطوح و وسـایل بـه سوسپانسـیون میکروبـی ، بـا یــک محلـول باکتریســیدال مثـل ایزوپروپیــل الکـل ، 70%-90 فنـل ، %1-2 ترکیبــات آمونیــوم چهار ظرفیتی یا هیپوکلریت سدیم (سفید کننده خانگی به نسبت 1:10با آب رقیق شود) آنها را ضد عفونی کنید.