کیت رنگ آمیزی گرم 6 ویال زیست رویش Zist Royesh Gram Stain Kit

کیت رنگ آمیزی گرم

• رنگ آمیزی گرم یکی از مهم‌ترین و متداولترین روش‌های رنگ‌آمیزی در میکروبیولوژی است.

دراین رنگ‌آمیزی، باکتری‌ها بر مبنای رنگ باکتری، پس از رنگ‌آمیزی، به دو دستهٔ گرم مثبت و گرم منفی تقسیم می‌شوند. رنگ باکتری پس از رنگ‌آمیزی به توانایی باکتری در حفظ رنگ اول؛ و به عبارتی به ساختمان دیوارهٔ سلولی آن باکتری بستگی دارد. در رنگ‌آمیزی گرم باکتری‌های گرم مثبت پس از رنگ‌آمیزی به رنگ بنفش و باکتری‌های گرم منفی به رنگ قرمز مشاهده می‌شوند.

تاریخچه:

• در سال 1883، کارل فریدلندر رنگ‌آمیزی متفاوت سلول‌های باکتریایی در بافت را بررسی کرد.
• سال بعد، هانس کریستین گرام، در حالی که با فریدلندر در آزمایشگاهش در برلین کار می کرد، گزارش مفصلی از یک روش رنگ آمیزی جدید و ابتکاری منتشر کرد.
• تغییرات مختلفی در روش اصلی Gram در طول سال ها پیشنهاد شده است. تقریباً تمام باکتری‌های مهم بالینی را می‌توان با استفاده از این روش شناسایی کرد.

اساس رنگ آمیزی:

کریستال ویولت به طور یکسان توسط دیواره سلولی باکتری های گرم مثبت و منفی جذب می شود.

یک کمپلکس کریستالی بنفش-ید در لایه پپتیدوگلیکان دیواره سلولی هر نوع باکتری با افزودن ید تشکیل می شود.

هنگامی که از رنگ‌زدایی استفاده می‌شود، لیپیدها از دیواره سلولی باکتری‌های گرم منفی استخراج می‌شوند. (استخراج لیپید باعث افزایش نفوذپذیری دیواره سلولی و از بین رفتن کمپلکس رنگ در لایه نازک پپتیدوگلیکان می شود). اثر رنگ بری بر باکتری های گرم مثبت کم آبی است. این امر نفوذپذیری دیواره سلولی را کاهش می دهد و احتباس کمپلکس کریستال بنفش-ید را در لایه بسیار ضخیم پپتیدوگلیکان باکتری گرم مثبت افزایش می دهد. نتیجه این است که:

• باکتری های گرم مثبت به دلیل باقی ماندن کمپلکس کریستالی بنفش-ید به رنگ بنفش
• باکتری های گرم منفی به دلیل رنگ آمیزی از ضد لکه سافرانین به رنگ قرمز یا صورتی ظاهر می شوند.