استاندارد یک مک فارلند زیست رویش Zist Royesh 1 McFarland standard

استاندارد یک مک فارلند  1McFarland standard

استاندارد مک فارلند یک محلول شیمیایی از کلرید باریم و اسید سولفوریک است. واکنش شیمیایی بین این دو ماده شیمیایی منجر به تولید رسوب ریز سولفات باریم می شود. در میکروبیولوژی، استانداردهای مک فارلند به عنوان مرجعی برای تنظیم کدورت سوسپانسیون های باکتریایی استفاده می شود تا تعداد باکتری ها در محدوده معینی باشد تا آزمایش های میکروبی استاندارد شود.

نمونه ای از این آزمایش ها: تست حساسیت آنتی بیوتیکی با اندازه گیری حداقل غلظت بازدارنده است که به طور معمول در میکروبیولوژی و تحقیقات پزشکی استفاده می شود.

اگر یک سوسپانسیون استفاده شده خیلی سنگین یا خیلی رقیق باشد، ممکن است یک نتیجه اشتباه (یا به طور کاذب مقاوم باشد یا به طور کاذب حساس) برای هر عامل ضد میکروبی مشخصی رخ دهد.

استانداردهای کدورت مک فارلند با مخلوط کردن حجم های مختلف اسید سولفوریک 1 درصد و کلرید باریم 1 درصد برای به دست آوردن محلول هایی با چگالی نوری خاص تهیه می شود. با تنظیم حجم این دو معرف شیمیایی، استانداردهای مک فارلند با درجات مختلف کدورت را می توان تهیه کرد که نشان دهنده تراکم باکتری ها یا تعداد سلول های مختلف است.

استاندارد کدورت مک فارلند 0.5 چگالی نوری قابل مقایسه با چگالی سوسپانسیون باکتریایی با واحدهای تشکیل دهنده کلنی 1.5×10^8 (CFU/ml) ارائه می دهد.

استاندارد مک فارلند را می توان با غلظت های متفاوتی از غلظت 0.5 تا 4 تهیه کرد و بسته به غلظت، تراکم تعداد سلول ها متفاوت است. با این حال، رایج ترین غلظت مورد استفاده برای تست حساسیت ضد میکروبی و آزمایش عملکرد محیط کشت معمولاً با استاندارد 0.5 مک فارلند در آزمایشگاه های میکروبیولوژیکی انجام می شود.